W moim ogródeczku...

 Zdrobnienie w tym przypadku jest konieczne, bo inaczej nie można nazwać kawałka ziemi o wymiarach 6x7.  Ale nigdy nie narzekałam w tym względzie, bo jak na warunki dużego miasta, to i to dobre... a poza tym do niedawna jakoś nie dawały mi się we znaki zapędy ogrodniczki. Teraz jest inaczej, ale i mam gdzie się wyżywać.  Kawał ziemi na kaszubskiej wsi czeka cierpliwie na me chętne ręce ;)
A nasz miastowy ogródek mimo skrzacich wymiarów, w zupełności wystarcza Kasi na rozprostowanie kości ;)

Ja natomiast, z coraz większą przyjemnością bawię się w ogrodniczkę. Sama siebie nie poznaję i jestem pewna, że moja Mama ..."gdzieś tam z góry" obserwując moje poczynania uśmiecha się z politowaniem,  bo w tych tematach, to jestem wciąż zielona :)  Ona była Mistrzem. Kochała kwiaty i kwiaty ją kochały.  Każdy suchy badylek posadzony Jej ręką ożywał i odwdzięczał się bujnym kwieciem.  Chcę wierzyć, że odnajdę w sobie te uśpione geny :)
W cuda jednak nie wierzę i wiem, że czeka mnie wiele prób i błędów i ...ciężkiej pracy. Bo wszak bez pracy, nie ma kołaczy ;)

Kilka letnich jeszcze migawek.

Tymczasem jesień zmieniła tonację ogródka i tarasu. Skąpane w promieniach słońca przybrały niezwykle ciepłe barwy. Nastrajają dobrymi fluidami i dziwnym spokojem. Jak miło!

-->

Zapraszam, usiądźcie razem ze mną i cieszmy się tą naszą piękną złotą polską jesienią.
Oby nam panowała jak najdłużej :)) 

 

 

-->Pozdrawiam Was wszystkich serdecznie i ciepło... dokładnie tak jak to czyni, i dzisiaj, Pani Jesień :)

...a za wszystkie pozostawione przez Was ślady w postaci komentarzy szczególnie pięknie dziękuję :)

... również tą sympatyczną piosenką, która od paru dni przyczepiła się do mnie i żyć nie daje ;)

Szczególnie polecam ją wszystkim, którzy lubią francuskie klimaty...