... i po świętach

Chociaż goście jeszcze w domu, to wyczuwa się, że święta już za nami.
Dzisiejszy post będzie krótki ( obowiązki pani domu )
W zasadzie publikuję go w odpowiedzi na prośby pokazania fotek mojej tegorocznej paschy.
W tym roku wpadłam na diabelski pomysł. Aby ułatwić pracę Tomkowi zaproponowałam przepuszczenie twarożku przez maszynkę do mięsa używając sitko z najmniejszymi otworkami. Myślałam, że synek dziękować mi będzie i podziwiać moje racjonalizatorskie pomysły, a on spojrzał na mnie z niedowierzaniem i skomentował krótko: -mamo, przecież to profanacja!
Poszło mi w pięty. Moja ciekawość jednak, jaki to miałoby skutek na konsystencję paschy i na ile ułatwiłoby ucieranie była na tyle duża, że się szybko pozbierałam by zaraz potem przekonać mojego tradycjonalistę, wychowanego na własnej piersi do eksperymentu. (Tak na marginesie, to przyznam się Wam, że w sumie cieszę się, że pierworodny mój pomysł ułatwienia sobie pracy tak skrytykował. Wszak chodzi tu o tradycję!
Wyniki eksperymentu okazały się pozytywne. Ucieranie przemielonego twarożku do puszystej konsystencji szło o wiele łatwiej.  Tak więc jest to z pewnością jakieś wyjście dla leniuszków ;)
A oto nasza pascha. Nasza, bo ja przygotowałam twarożek a resztę zostawiłam Tomkowi i Agacie - jego dziewczynie
W  tym roku zrobiliśmy w kilku rozmiarach.
Singielka eSka , dla tych co to kalorie liczą ;)

i słuszniejsze porcyjki dla tych co kalorii się nie boją, tzw eLki

I tradycyjny kopiec do podziału

Jeszcze pochwalę się moim pierwszym mazurkiem. Od niepamiętnych ;) czasów była to działka Hani, a że córcia w tym roku spędzała święta u teściów, to musiałam sama sobie poradzić.

Jako, że miałam kilkudniowy przymusowy odwyk komputerowy, dopiero dzisiaj podziękuję za przepiękne kartki świąteczne moim blogowym koleżankom. Zawstydziłyście mnie, bo na tym polu niestety w tym roku się nie wyrobiłam. (Tu płonę rumieńcem)
Ati, Dagmarko, Kasiu -Dziękuję Wam najpiękniej jak umiem. :))

Tymczasem uciekam pełnić honory pani domu ;) ...mam nadzieję, że nocką ciemną uda mi się jeszcze trochę ponadrabiać zaległości blogowe, które mi się namnożyły przez te parę dni.
Jeszcze tylko podziękuję wszystkim za życzenia świąteczne pozostawione w komentarzach. Niezwykle miło czytać tyle życzliwych słów :)