Zabawa w "10"

Dostaję kociokwiku. Ledwiem się parę dni temu z zaległościami uporała, to kolejne mi się narobiły. Wszystko to oczywiście przez Odysa. Raz ustalonej wersji będę się trzymać ;)
Zostałam zaproszona przez Joannę z "Mglistego snu" i Dezeal z "Moorland Home" do zabawy ...sentymentalnej. Jej zasada to odnalezienie w swoim komputerze 10-ego zdjęcia pod względem "starości"
Od dwóch miesięcy zostałam pozbawiona mojego sędziwego laptopka, który pękał w szwach m.in od przesadnej liczby zdjęć. Padł twardy zysk. Panowie magicy właśnie próbują odzyskać choć jeden dysk i jestem cała struchlała, bo wiem, że z częścią moich zasobów będę musiała się pożegnać na zawsze (zbyt drogi to interes, żeby odzyskiwać wszystko) Został mi więc teraz tylko komputer stacjonarny, i teraz żałuję, że Odysa nie posłuchałam w porę i nie przeniosłam wszystkich ważnych danych. Jeśli chodzi o komputer to jestem straszną bałaganiarą i mimo, że wciąż sobie obiecuję akcję porzadkową, to na obiecankach się kończy.
Ale powróćmy do zabawy w "10"
Siłą rzeczy musiałam poszperać w moich komputerowych albumach i po raz kolejny stwierdziłam, że era cyfrówek bardzo wypaczyła urok sentymentalnego powracania do starych fotografii. Do czasu kiedy skazani byliśmy jedynie na aparaty analogowe bardzo pieczołowicie tworzyłam rodzinne albumy. Nie mogłam się doczekać kiedy zdjęcia zostaną wywołane. Tworzyłam na bieżąco serię albumów rodzinnych a jeszcze osobno dla każdego dziecka prowadziłam ich osobiste albumy zapisujące chronologicznie historię ich życia. Pamiętam z jaką przyjemnością oglądało się te kroniki . Zresztą do dzisiaj bardzo lubię przekartkować jakiś inny album. I nagle wszytko się urwało z chwilą rozpanoszenia się cyfrówek. Łatwość "trzaskania" kolejnych fotek i możliwość, wydawało się praktycznego ich magazynowania w komputerach, paradoksalnie pozbawiło tą dziedzinę części jej uroku. Jednak fotografia wywołana na papierze mimo wszystko jest dla mnie dużo piękniejsza, niż oglądana na najlepszym nawet monitorze. Chciałabym umieć wybrać te najlepsze ujęcia i kontynuować prowadzenie moich albumów, które można wziąć w ręce i kartka po kartce zatrzymywać się nad uwiecznionymi chwilami...
Tymczasem znowu odbiegłam od tematu zabawy :)
Przywołuję się do porządku i pokazuję odkopane zdjęcie z 2004 (w laptopie były starsze), na którym moja Kasieńka wygina śmiało ciało :) (ta na pierwszym planie)

Jak ja dawno do tych zdjęć nie wracałam ...aż się rozczulilam. Jaki z niej jeszcze wtedy był bobas. Miała wówczas 5 lat i rozpoczynała swoją przygodę z gimnastyką artystyczną. Układy w wykonaniu tak małych dzieciaczków są wyjątkowo urocze. Pamiętam, to był jeden z pierwszych pokazów dla rodziców. Co za emocje! Salwy oklasków mieszały się z salwami śmiechu , kiedy raz po raz któraś z gimnastyczek wywracała się lub nie nadążała za grupą :))
...a ile fotoreporterów :)) Jednym z nich jestem ja -najbardziej błyszczę ;)

Wykorzystam fakt, że dwie koleżanki poprosiły mnie do zabawy i pokażę jeszcze jedno zdjęcie z komputerowego albumu. Uśmiałam się do łez kiedy po latach zobaczyłam tą biedronę, wybierającą się na bal do przedszkola.
A przy okazji zwróćcie uwagę na choinkę w tle. Cała udekorowana jest własnoręcznie przez nas zrobionymi dekoracjami.  To Hania wpadła wówczas na taki pomysł. Siedzieliśmy więc wieczorami i uprawialiśmy radosną twórczość. Tomek wykonał wszystkie frywolitkowe gwiazdki ( widać je dopiero na powiększeniu ) a my, dziewczynki, bawiłyśmy się z masą solną i kolorowym papierem. Ale było zabawy! Uśmiecham się od ucha do ucha do tych wspomnień :)

A teraz do tablicy wywołuję:
-Małgosię z "Malarstwa na ty"
-Violcio11 z "Volcio11"
-Anię z " Tu anya.es art"
-Anię z "Apuni-moje hobby"
-Monikę z "Koronki"
Ciekawa jestem Waszych zdjęć.