Misie ... zawsze podobały mi się

Bardzo długo czekały w kolejce aby z marzeń się urzeczywistnic.
Cóż, moja lista "ambitnych" , a czasem szalonych planów jest przydługawa. I wciąż się niebezpiecznie wydłuża. Wiem już , że nie zdążę wszystkich projektów zrealizowac ...
W każdym razie nuda mi nie grozi ;)
Misie chodzą za mną już parę lat ... w końcu wzięłam je na warsztat.

Jako pierwszy urodził się Misiu Zdzisiu -nagroda dla Kasi za to, że dzielnie zniosła wizytę na fotelu stomatologicznym. Pomna przeraźliwych wrzasków mojej córci podczas ostatniej wizyty (parę lat temu podczas lakierowania mleczaków), wymigałam się z asystowania tej imprezie. Nie wiem czy to jakaś prawidłowośc, ale przynajmniej moje liczne ;) potomstwo w obecności tatusia zawsze wykazywało większy hart ducha i odwagę. Uznałam więc, że lepiej będzie kiedy oddeleguję Odysa do zaliczenia pierwszej plomby w paszczy naszej małej księżniczki.
Misiu-Zdzisiu w pierwszej wersji miał byc pocieszycielem torturowanej Kasi... ale niespodziewanie stał się nagrodą, bo się okazało, że córcia była niezwykle dzielna -przecież była z tatusiem :)
Z nieśmiałością wręczałam jej mojego wytworka, bo to oczywiste, że jej ocena w tym temacie  jest dla mnie najcenniejsza.

 
Reakcja jurorki w zupełności mnie usatysfakcjonowała. Zdzisiu stał się jej ulubieńcem :))
...a ja rozochocona zabrałam się za kolejną sztukę -już trochę większych rozmiarów.

Matylda -miała byc sympatyczną i rezolutną misią.Właściwie taką jest... choc bywa i humorzasta.
Na początek nie chciała zaakceptowac Zdzicha, że niby taki zwykły, flanelowy. No, krótko mówiąc, nie podobał jej się.
Potem podczas sesji odmówiła współpracy, bo ... roznegliżowana pozowac nie będzie. Starania Zdzicha aby nie chowała się za swoimi łapkami na nic się zdały.

Nie było rady - musiałam usiaśc do maszyny i wymodzic jej jakąś kreację. 

Od razu zmiękła ;) i zrobiła się milutka ...na tyle,że nawet Zdzisiowa flanela ją już nie razi.

A ja już wiem, że to nie ostatnie moje słowo w temacie misiów ;)